Φαίνεται να είμαστε στην τελική ευθεία για τις εκλογές. Από στιγμή σε στιγμή, το «γελαστό παιδί» αναμένεται να κάνει νέο διάγγελμα (πόσο μας έλειψε…) και να εξαγγείλει τις εκλογές που τόσο ανάγκη έχει ο τόπος…
Πραγματικά έχει ανάγκη τις εκλογές η πατρίδα. Πρέπει να απαλλαγούμε άμεσα από την πιο επικίνδυνη Κυβέρνηση που γνώρισε η χώρα. Θα συμβεί όμως αυτό;
Μας αρέσει ή όχι, ο Τσίπρας αποδεικνύεται ικανότατος σκακιστής και τακτικιστής. Δεν υπάρχει περίπτωση να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές αν δεν είναι διασφαλισμένο το αποτέλεσμα. Με απλά λόγια, φαίνεται ότι έχει στα χέρια του δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται, αλλά κυρίως ότι η δική του δημοφιλία βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο. Με αυτά τα δεδομένα και κυρίως το δεύτερο, αδιαφορώντας απολύτως για το καλό του τόπου, προχωρά σε εκλογές – εξπρές, με μόνο στόχο να καθαρίσει το εσωκομματικό πεδίο και ανενόχλητος να προχωρήσει στην υλοποίηση του προγράμματός του. Ποιο είναι αυτό, ουδείς γνωρίζει, αλλά μάλλον όλοι υποψιαζόμαστε. Τα πρώτα δείγματα γραφής άλλωστε μαρτυρούν πολλά.
Πέραν όμως του εσωτερικού ξεκαθαρίσματος, αυτές οι εκλογές θα επιφέρουν σημαντικότατες αλλαγές στο σύνολο του πολιτικού σκηνικού. Επιτρέψτε μου μια πρόβλεψη. ΠΑΣΟΚ και Ανεξάρτητοι Έλληνες θα μείνουν εκτός Βουλής. Αντίθετα, θα μπει σε αυτή το κόμμα του Β. Λεβέντη. Κι όσο και αν κάποιοι εσχάτως σταμάτησαν να γελούν μαζί του, όσο και αν τα ΜΜΕ παλαιότερα έκαναν «νούμερα» στις trash εκπομπές τους, προβάλλοντας τον «Πρόεδρο» Λεβέντη και τώρα τον αποθεώνουν, η παρουσία της Ένωσης Κεντρώων στη Βουλή, θα έρθει να προσθέσει ακόμη ένα λιθαράκι στην απαξίωση του πολιτικού συστήματος – και μάλλον όλοι μπορούμε να καταλάβουμε ποιον εξυπηρετεί…
Από εκεί και πέρα, το Ποτάμι και η Χρυσή Αυγή θα αυξήσουν τα ποσοστά τους, λίγο θα ανέβει και το ΚΚΕ, ενώ οι -μάλλον σε κοινή κάθοδο – θιασώτες της Δραχμής, Αριστερή Πλατφόρμα και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, θα μπουν άνετα στη Βουλή. Ζητούμενο λοιπόν είναι τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Δημοκρατία.
Εκτιμώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ικανοποιημένος αν διατηρήσει τα ποσοστά που είχε στις εκλογές της 25/01 (36,34%). Χάνει ένα σημαντικό κομμάτι από τα αριστερά του, αλλά φαίνεται να παίρνει ένα κομμάτι του «κέντρου». Από την ίδια δεξαμενή προσδοκά ψήφους και η Νέα Δημοκρατία. Θεωρητικά, η Κεντροδεξιά Παράταξη ξεκινά με αφετηρία το ποσοστό που είχε στις τελευταίες εθνικές εκλογές και στοχεύει όσο το δυνατόν παραπάνω. Έχει θεωρητικά και κάποιους από αυτούς που φεύγουν από τους Ανεξάρτητους Έλληνες αλλά και από το ΛΑΟΣ. Μοιάζει να είναι εφικτό, τουλάχιστον το 30% (από 27,81 στις 25/01).
Ποιο είναι όμως αυτό το στοιχείο που μπορεί να ανατρέψει το σκηνικό και η Νέα Δημοκρατία να καταφέρει να κερδίσει τις εκλογές;
Πρώτα απ” όλα θα πρέπει να δούμε ποιος είναι ο αντίπαλος. Διότι, όπως λέει και ο τίτλος «Αντίπαλος δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά ο Τσίπρας και ο κακός μας ο καιρός (εαυτός…)»
Ο Αλέξης – Τσε Γκεβάρα – Τσίπρας, υποσχέθηκε ότι ήθελε να ακούσει ο λαός, ο οποίος θα ήταν ευχαριστημένος ακόμα και αν εφάρμοζε το 10% από αυτά που έλεγε. Αντ” αυτού, έκανε την μεγαλύτερη κωλοτούμπα, έφερε το 3ο Μνημόνιο, που αν το είχε φέρει ο Σαμαράς, θα είχε καεί η Συγγρού και όλη η Αθήνα. Κι όμως, αυτός ο πολιτικός απατεώνας, απολαμβάνει πρωτοφανούς δημοφιλίας. Κάποιοι γράφουν περί «υπόθεσης που χρήζει ψυχιατρικής διερεύνησης». Γιατί όμως θεωρούμε ότι όποιος συνεχίζει να πιστεύει τον Τσίπρα κινείται στα όρια της σχιζοφρένειας; Και ποιον να εμπιστευτεί δηλαδή, «τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ που οδήγησαν τον τόπο στον γκρεμό»;
Ο Τσίπρας, εκτός όλων των άλλων, συνεπικουρούμενος από τα πάντα πρόθυμα ΜΜΕ, έχει ρίξει όλο το επικοινωνιακό ανάθεμα στον Βαρουφάκη, την Κωνσταντοπούλου, τον Λαφαζάνη… Πάντα φταίει κάποιος άλλος, αλλά ποτέ ο Πρωθυπουργός. Έχει στηθεί γύρω του ένα δίχτυ ασφαλείας, ένα ανθρώπινο τείχος «αναλώσιμων» που τον προστατεύει. Εδώ ο Βαρουφάκης ετοίμαζε την επιστροφή στη δραχμή, το χακάρισμα των ΑΦΜ και των λογαριασμών μας, ο Τσίπρας βγήκε και είπε ότι ήταν δική του εντολή, αλλά για τα ΜΜΕ ο Βαρουφάκης έφταιγε… Μύρια όσα τέτοια παραδείγματα… Ακόμα και τώρα, με τις ορδές των μεταναστών να κατακλύζουν τη χώρα, εξιλαστήριο θύμα είναι η κυρά Τασία Χριστοδουλοπούλου και καθόλου ο επικεφαλής της Κυβέρνησης…
Οι έχοντες την ευθύνη της χάραξης επικοινωνιακής στρατηγικής της Συγγρού, πρέπει να
Κακά τα ψέματα… Η Νέα Δημοκρατία, αυτή τη στιγμή, δε φαίνεται να μπορεί «να συγκινήσει τα πλήθη». Ο «κακός» Σαμαράς έφυγε, αλλά και ο Μεϊμαράκης είναι μέρος του «παλιού». Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Η Νέα Δημοκρατία, ιστορικά έχει τη μικρότερη ευθύνη για όσα δεινά συμβαίνουν στον τόπο, ο δε Σαμαράς εκτιμώ ότι θα καταγραφεί στο μέλλον, ως ο Πρωθυπουργός που αδικήθηκε περισσότερο απ” όλους. Η Νέα Δημοκρατία, σε όλη τη Μεταπολίτευση πήρε περισσότερο βάρος από αυτό που της αναλογούσε. Πήρε τις πιο δύσκολες αποφάσεις και πάντα καλούταν να σώσει την Πατρίδα από τα λάθη των άλλων (ως τώρα του ΠΑΣΟΚ, οσονούπω του ΣΥΡΙΖΑ). Όμως, θα πρέπει να συμφωνήσουμε, αν θέλουμε να δούμε τι πρέπει να αλλάξει, ότι και δικά της στελέχη, δικοί της Υπουργοί, ΠΑΣΟΚοποιήθηκαν και ενστερνίστηκαν λογικές που δε συνάδουν με την Κεντροδεξιά. Και κάπου εκεί άρχισε το «όλοι ίδιοι είναι». Αυτό που εν πολλοίς ευθύνεται για το σημερινό πολιτικό σκηνικό. Η Νέα Δημοκρατία μπήκε στο ίδιο «κάδρο» με το ΠΑΣΟΚ και οι απογοητευμένοι ψηφοφόροι κινήθηκαν προς άλλες κατευθύνσεις (βλ. ΣΥΡΙΖΑ, Χρυσή Αυγή, Λεβέντη κ.α.).
Ίσως η ιδανική λύση να είναι η επανασύσταση της Κεντροδεξιάς εκ του μηδενός. Αυτό όμως δεν είναι εφικτό σήμερα, δεν υπάρχει χρόνος. Απαιτείται να γίνει στο αμέσως προσεχές διάστημα, αλλά το ζητούμενο αυτή τη στιγμή είναι οι εθνικές εκλογές που θα γίνουν όπως φαίνεται σε λιγότερο από ένα μήνα.
Η Νέα Δημοκρατία απαιτείται να αναδείξει νέα (όχι απαραίτητα ηλικιακά), άφθαρτα στελέχη που δε θα μιλούν με ξύλινη γλώσσα. Οι εκπροσωπούντες το παλιό, δημιουργούν συνειρμούς στον κόσμο. Δεν αρκεί να λένε το σωστό. Ο ψηφοφόρος και μόνο που βλέπει πρόσωπα που έχει ταυτίσει με τα δεινά του, αντιδρά αρνητικά. Λέω – πρόχειρα σκεπτόμενος – ότι τον τελευταίο καιρό, εμφανίστηκε σε διάφορες εκπομπές (Ενικός, Online Mega κ.α.) ο κ. Βασιλείου. Δεν τον ξέρω, δεν ξέρω αν ανήκει καν στη Νέα Δημοκρατία. Σίγουρα όμως είναι άνθρωπος της ελεύθερης οικονομίας (μέλος του ΕΒΕΑ) και μίλησε, όσες φορές τον παρακολούθησα, με την κοινή λογική. Ο αδιάψευστος κριτής που λέγεται Social Media (Twitter & Facebook) τον υποδέχθηκε με διθυραμβικές κριτικές. Δεν έλεγε και πολύ διαφορετικά πράγματα από τον εκάστοτε εκπρόσωπο της ΝΔ. Κι όμως, τον κ. Βασιλείου τον επαινούσαν, τον εκπρόσωπο της ΝΔ τον σιχτίριζαν… Άνθρωποι σαν τον κ. Βασιλείου υπάρχουν δεκάδες, ίσως και πολλοί περισσότεροι. Άνθρωποι της καθημερινότητας, της διπλανής πόρτας, άνθρωποι που μοχθούν στην καθημερινότητά τους, που με τη Νέα Δημοκρατία είδαν τα εισοδήματά τους να μειώνονται, κι όμως τη στηρίζουν, χωρίς να περιμένουν κάτι να κερδίσουν. Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι, οφείλουν να εξηγήσουν και στους άλλους, γιατί το κάνουν αυτό. Και να είστε σίγουροι ότι οι ακροατές, τηλεθεατές τους, θα το ακούσουν πολύ πιο ευχάριστα από ότι θα το κάνουν αν τους το πουν «έμπειροι πολιτικοί».
Η Νέα Δημοκρατία οφείλει να κοιτάξει τη βάση της, απαιτείται να αναγεννηθεί από τις στάχτες της. Δεν είναι δύσκολο, αρκεί να «κοιτάξει τα δικά της παιδιά». Κι όχι, δε μιλάμε για ρουσφέτια, δεν εννοούμε να βολέψει τα παιδιά της. Τα περισσότερα βολεμένα παιδιά της άλλωστε, της γύρισαν την πλάτη… Εννοούμε να αναζητήσει μέσα στα σπλάχνα της, τους εκπροσώπους αυτού που πρεσβεύει. Η Νέα Δημοκρατία πρέπει να ξαναχτίσει γέφυρες με την μεσαία τάξη, με τους αγρότες, με τον μικρομεσαίο επιχειρηματία, με τον έμπορο, με τη νέα γενιά. Η νέα γενιά που επί δεκαετίες (ακόμη και φέτος) δίνει περήφανες νίκες στη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, στις εθνικές εκλογές γυρνά την πλάτη στη ΝΔ. Θα προβληματιστεί ποτέ κανείς άραγε γιατί συμβαίνει αυτό; (Δες «Που πάνε οι ΔΑΠίτες μετά τη ΔΑΠ;»). Ειδικά σήμερα που σημαντικό μέρος του κόσμου (όχι μόνο νέοι) ενημερώνεται, σχολιάζει στο διαδίκτυο, η νέα γενιά μπορεί και πρέπει να παίξει καταλυτικό ρόλο. Κι όμως, η Νέα Δημοκρατία μοιάζει να είναι απούσα από αυτό το παιχνίδι. Ακόμα και ιστοσελίδες που παραδοσιακά τη στήριζαν (με περίεργα βέβαια κίνητρα), έχουν γυρίσει την πλάτη. Κάποια μάλιστα εξ αυτών, παίζουν ιδανικά το ρόλο του Δούρειου Ίππου…
Τέλος, η Νέα Δημοκρατία οφείλει να κάνει και κάτι ακόμα. Να σταματήσει να τρώγεται με τις σάρκες της. Γράφαμε και πριν λίγες μέρες για τους «προεδρικότερους του Προέδρου» και τους πάσης φύσεως «-ικούς». Αυτή τη φορά πρέπει να γίνουν όλες οι «τάσεις» μία. Ενωμένοι να δώσουν τη μάχη για να απαλλαγεί ο τόπος από τα μεγαλύτερα πολιτικά λαμόγια που γνώρισε, στη σύγχρονη ιστορία του.
Σκεφτείτε, ο ένας ξεκινά με 36% μείον την Αριστερή Πλατφόρμα και τους απογοητευμένους του «ΟΧΙ» και ο άλλος με 28%, αλλά πολλούς που τον κοιτάνε με συμπάθεια, γιατί τουλάχιστον δεν τους είπε ψέματα, δεν τους εξαπάτησε. Δεν είναι δύσκολη η ανατροπή. Δουλειά με σύστημα θέλει… κι ενότητα. Η «πρώτη φορά Αριστερά», μπορεί να αποτελέσει σύντομα και «τελευταία».
The post Αντίπαλος δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά ο Τσίπρας και ο κακός μας ο καιρός (εαυτός…) appeared first on RightNews.gr.